Maciej Dejczer To mój przyjaciel od wielu, wielu lat…. Spotkaliśmy się po raz pierwszy w Paryżu przy okazji projekcji jego nagrodzonego pierwszą nagrodą filmu „300 mil do nieba” – to była „Europejska Nagroda Filmowa” za najlepszy film młodego twórcy. Tłumaczyłem (okropnie) wypowiedzi reżysera na spotkaniu z francuskimi widzami i krytykami w kinie, w dzielnicy Łacińskiej Paryża, w 1990 roku. I tak już zostaliśmy, nasza niepowtarzalna przyjaźń trwa przez dziesięciolecia. Jesteśmy sobie bliscy i ścieżki naszych istnień splotły się we wspólną drogę, która prowadzi gdzieś w nieznaną przyszłość. Maciek urodził się w Gdańsku, mieszkał we Wrzeszczu, w Jelitkowie i Sopocie. Chociaż od 30 lat mieszka w Warszawie, nadal jest emocjonalnie związany z trójmiastem. Nie wiem, czy wiecie, ale robienie zdjęć reżyserowi to niełatwe zadanie. Bo reżyser pozostaje reżyserem, jak tylko widzi obiektyw kamery czy aparatu, to budzą się w nim instynkty zawodowe – nie, to ma być tak, zrozum, nie to chodzi… itp. No muszę przyznać ciężka sprawa. Ale w końcu wydaje mi się, że jakoś poradziłem sobie z Bohaterem tej sesji. Sesje były dwie w Orłowie i Brzeźnie w odstępie miesiąca. Mam nadzieję, że spodoba Wam się relacja z obmyślania następnego filmu… Ta sesja jest częścią projektu „Artysta- proces twórczy“ w ramach stypendium finansowanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.